De buitenwereld naar binnen brengen, aarde, mos, een stervend blad, een confrontatie met de herinnering aan wie leefden en hun emblemen, wapenschilden en versieringen, lang nadat ze zelf verdwenen waren.

De binnenwereld, blauw en groen, naar buiten, beide in de weerspiegeling van lucht en bladeren vanuit diezelfde aarde waarop zij die hier leefden, liepen, stilstonden en om zich heen keken.

Binnen en buiten als een organisch geheel, muren symbolisch slechten, een visuele verbinding tot stand brengen tussen de levende natuur en wat achterblijft als de mens is opgelost in de tijd.

Een bed, een ligplaats, gelijktijdig binnen en buiten laten bestaan, gedeeltelijk losgekoppeld, gedeeltelijk ontdaan van identiteit, maar ontegenzeglijk rust uit stralen.